ای خدای بزرگ آن قدر به ما عظمت روح و تقوا عطا کن که همه ی وجود خود را با عشق و رغبت قربانی حق کنیم .خدایا آن چنان تار و پود وجود ما را به عشق خود عجین کن که در وجودت محو شویم.خدایا ما را از گرداب خودخواهی و از گردباد هوا و هوس نجات ده و به ما قدرت ایثار عطا کن .
خدایا در این لحظات سخت امتحان، نور ایمان را بر قلب ما بتابان و ما را از لغزش نگاه دار.خدایا ما را قدرت ده که طاغوت خود پرستی را به زیر پا افکنیم و حق و حقیقت را فدای منفعت های شخصی نکنیم.ز
زندگی به من آموخت
هر روز متفاوت از دیروز باشم
…به اقبال باور دارم , بد شانسی نیز ایمان دارم و فهمیده ام که این دو دو روی بک سکه هستند که نامش شانس است.
به قول شیمدانها ویه باد روزهای کلاس آزمایشگاه شیمی دوران مدرسه شانس را تنها یک کاتالیزور روانی می دانم که مسیرم را برای خواسته ام هموار می کند و بد بیاری ها مسیر را برایم ناهموار کرده اند…ولی می دانم که اینها همه بهانه اند و و سرانجام خواهم رسید اگر و تنها اگر با تمام وجود بخواهم .
و گاهی هم دریافتم چیزهای ارزش صبر و تلاش را ندارند و تنها و تنها حسرت گذر عمر را برایم میراث دار شدند.
زندگی به من آموخت:
مسئول زندگی خودم هستم و هیچ چیز را نمی توانم بهانه ای برای قربانی بودن خودم معرفی کنم..
عشق را نمی توان خرید و نمی توانم کسی را به زور مجبور به دوست داشتن خودم کنم. یعضی مرا دوست دارند بدون هیچ توقعی که بی گمان آنان فرشته های از جنس عشق هستند و بعضی مرا می خواهند تنها به صورت مشروط و بعضی هم اصلا مرا دوست ندارند
و اما همه حق دارند
دانستم که برای تک تک کلماتی که به کار می برم مسئول هستم
حق ندارم دیگری را بی جهت و از روی خودخواهی به خویشتن وابسته کنم دانستم زندگی با تمام زیباییها و شکوهش گاهی آنچنان تلخ می شود که باید تنها در برابر آن سکوت کرد و تحمل نمود
